باید خفه شیم.همه می گن الان وقتش نیست به این فکر کنم که من با این دخترای ِ سرمایه دار پر افاده که دنیا رو به این لجنزار ِ فعلی تبدیل کردن هیچ شباهتی ندارم.از این تفکرات ِ شیک و دروغین ِ لیبرال دموکرات اکثریت ِ حاضرین در راهپیمائی منزجرم و معتقدم که حکومت ِ اینام هیچ فرقی به حال ِ من نداره و من همون تنهای سرخورده ای که بودم خواهم موند.می گن الان وقتش نیست به این فکر کنم که الله اکبر و یا حسین برای چی شعار شدن.می گن الان وقتش نیست که فکر کنم تو هر حکومت ِ دموکراتیکی یه عده سرکوب می شن.با هر قانونی کلی صدا خفه می شه.آخه این همه تقلیل گرائی.می پرسم برادرا خواهرا آیا همین خفه شدن ها در انقلاب 57 نتیجه اش این نشد.تاریخ چند بار باید تکرار شه.در هر صورت که دفعه ی دوم همیشه کمدیه.می خندم و مسخرشون می کنم.