می گه دیگه نمی شناسمت.می شناختمت.

اما دیگه نمی شناسمت.

می گم:برادرا.خواهرا

اینترنت خیلی بزرگتر از یه صفحه ی گودره.

جهان خیلی بزرگتر از اینترنته.

تهران خیلی بزرگتر از ولیعصر به بالاست.

ایران خیلی بزرگتر از تهرانه.

حتی اگه انکارم کنید

هنوز هستم

هر چند براتون خوشایند نیستم.

آدما فقط مسلمون نیستن.

مستم هستن.

داغونم هستن.

هستن کسائی که به آیندشون فکر نمی کنن.

حتی به گذشته.

حتی نمی خوان هیچی بشن.

دکتر نیستن.

نمی خوان مهندس بشن.

نمی خوان یه زندگی ِ آبرو دار داشته باشن.

هستن کسائی که نمی خان ثبات ِ فکری داشته باشن.

کسائی که می خان زندگی کنن.

می خان فقط باشن.

می گن گور ِ پدر ِ دم و دستگاتونم کرده

ما خونه نمی خایم.

شوهر و زن و بچه نمی خایم.

فیلسوف و سیاست مدار و سرمایه دار نمی خایم.

سرزمین نمی خایم.

عشق نمی خایم.

فک و فامیل نمی خایم.

فقط بزار نفس بکشم.

یه گوشه تویه کوچه

مهندس تعجب می کنه

می گه تو واقعاً برا آیندت چه برنامه ای داری؟

می گم سگ توله سگ

آرزومه که یه کَشیر شم.

تو یه رستوران مک دونالد ِ زنجیره ای.

مثل ِ بوف یا سوپر استار.

هر روز مردم رو ببینم و بهشون لبخند بزنم در حالی که تایگر لیلیز تو گوشمه و کونم می جنبه.

می گم دور از دسترس نیست.

غصه شو نمی خورم.

چون من حاضرم مجانی این کار رو بکنم.

می تونم شبا تو پانسیون بخوابم.

بدون ِ اینترنت.

بدون ِ ماهواره.

حتی بدون ِ کفشم می شه دور ِ دنیا رو گشت.

چه برسه به بدونه طیاره.

فقط اگه ازت ویزا نخان.

اگه مجبورت نکنن بری سربازی.

اگه نگن هدفت از اون ور رفتن چیه؟

کارت ِ ملی ت کجاست.

هستن کسائی که می زارن بی خونه بشن بعد فکر ِ خونه میفتن.

می گن اگه آینده رو از آدما بگیری دیگه نمی دونن چه گهی باید بخورن.

کسی بهش نگفت الان دوست داری چی کار کنی.

به همین وضوح: الان یعنی در حال ِ حاضر یعنی اکنون

با یه لبخند ِ کریه ازش پرسید:بزرگ شدی می خای چیکاره شی کوچولو؟

می گم:گور پدر ِ تلاش و کوششم کرده

الگوی من حسنیه

همون که تو خونه میخابید

سیب دوست داشت

ننش می نالید

تنبل بود

چاق بود

به فکر آیندش نبود

انگل بود

جمعه ها می رفت به مکتب

چون دلش می خاست.

می گم ولی من خوب می شناسمت

شما قاضی القضات هستی.