:خانم می شود شما را یک شب تا صبحی مالاند؟
به خدا قسم که زندگی ِ من با یک سوراخ ِ ناچیز ِ شما از این رو به آن رو از آن رو به این رو
که امام جواد (ع) فرمود:
یک ثکث ِ خوب
با هر که باشد
در بدن هرمون هائی ترشح می کند
که انگیزه زنده بودن را در شما تقویت می کند
شما باید زنده بمانید بانو
بگذارید دستم را این طور آرام آرام بخزانم لا و لوی پاهایتان را خوب بمالم
به خدا قسم هر وقت فکر می کنم برای زنده ماندن چه دیوسی ها که نکرده ام
برای خودم بک هورا می کشم
شما را به آن حال تخمیتان خانم
من اگر مردم
بدانید فقط به این خاطر بود که شما کصتان را قاب کرده بودید زده بودید بالای تختتان
یک فشار خانم
به خدا قسم سه دقیقه بیشتر طولش نمی دهم
امثال شما توله سگ ها در این جهان جائی ندارند
شما ها که دائماً هشری هستید
شب ها خاب همخابگی با خداوند می بینید
شما لعنتی ها
ته سیگار هایتان همیشه خیس ِ خیس است
شما با آن پس تان های افسرده تان
سزاوار ِ عشقید
سزاوار ِ سزار ِ سرزمین ِ سند بادید
کمی روغن نباتی ِ سفت
حالتان را جا می آورد
2 comments:
آقا مگه ميشه در مورد مطلب شما نظر داد؟!
فقط ميگم ملموس بود.
زيبا هم بود .
كلا" حال كردم.
شما می نویسید از سوی خودتان
من بیشتر با همان ":" همزاد پنداری میکنم.
دروغ چرا؟
زندگی ِ ما از این رو به آن رو نمی شود
اصلا بودن یا نبودن ِ همان دویست و پنجاه گرم انگیزه ی زنده بودن به حال ِ زندگی توفیری ندارد
وقتی که با یک جلق می شود فهمید که تمام ِفلسفه ی زندگیِ امام جواد (ع) و ما
یعنی چی.
یعنی چی؟
Post a Comment